Is Turkey dangerous? This is what we’ve learned so far!

Posted on March 23, 2016 

Article by Cynthia Bil

Turkey has been portrayed in a bad light lately by the media: people dying in bomb attacks, the war between the Turks and the Kurds, the many refugees from Syria fleeing into Turkey to make their way towards Europe, the turbulent atmosphere near the borders of Syria and Iraq,…. Tourists are staying away because they are afraid. Too bad because Turkey is a spectacular country with very welcoming people!

One of the many breathtaking views!

People who haven’t visited Turkey yet assume that it’s a third world country with very strict Islamic rules. We’ve only been here for a couple of weeks but we can already say that this is not the case! The villages are still very traditional but the cities have a blend of local and international influences in the buildings, the shops and in the dress code. Some men and women are still dressed traditionally (sleeved tops, loose trousers, knee-length dresses or skirts, headscarves) while the younger generation are dressed in the same clothes we would wear in France, Belgium, Italy,…

A blend of traditional and western clothes on a market

A woman in traditional clothes interacting with a woman in western clothes

The first place we visited was Marmaris, a little city on the Aegean sea where we arrived by ferry. We noticed this is a touristic city with a lot of trendy coffee shops and restaurants. Most towns and cities located on the West Coast of Turkey are built in a more Western European style. There are lots of hotels and resorts for holidaymakers. The more inland we went, the more we saw traditional villages and towns. Apparently Turkey is very diverse depending in what area you are. The country is very big ( 783,562 sq km), has a large variety in landscapes and we’ve only seen 2 out of the 81 provinces of Turkey so far so there is still a lot for us to discover!

Street view in a city (Marmaris)

Street view of a little village (Islamlar)

Despite of the more western look of the cities at the coast, we definitely knew we were in Turkey because we saw the flag everywhere! In the streets, on boats, on cars, on top of a hill in the middle of nowhere, hanging on the front and inside houses,… we’ve never seen so much red as in our first days in Turkey! The Turkish people have the highest respect for their flag. It’s sacred for the Muslim Turks because of the star and crescent embellished on it (the star and crescent are seen as typical Muslim symbols). For others it is a symbol for their independence, honor and history.

Flags in the city

Boats with flags or flags with boats?

Another sign that we were in Turkey and specifically in a Muslim country, were the many mosques. The first time I heard the call to prayer, I had a huge smile on my face! The sound represented that we were in another culture! The Muslim are called to pray five times a day. The call is heard at dawn, at noon, in the middle of the afternoon, just after sunset and about two hours after sunset. The muezzin, a man appointed to call to prayer, climbs the high tower of the mosque, the minaret. He calls through a speaker in the Arabic language “Hasten to prayer”. That’s the moment where the people stop whatever they are doing, get out their little mat and start praying.

One of the many mosques 

The minare

However in Turkey we haven’t seen people praying in public like Niko saw in Morocco and I in Senegal. We also noticed that they are not following the strict rules that other Islamic countries have. We’ve learned that Turkey is one of the few secular Muslim countries in the world. This means that there is a separation between religion and governmental state and that the people are free in their religious beliefs. Even though most Turks consider themselves Muslims, they don’t have to follow the rules of the Islam very strictly. They can go out, drink alcohol, socialize with each other in ways that other Muslim countries would see as a ‘sin’. The religion is more of a cultural thing. That’s also why a lot of women don’t wear head scarves.

How did Turkey become a secular state? After the fall of the Ottoman Empire, Mustafa Kemal Ataturk (the founder of the nation) came about and made some drastic changes in the country to detach itself from its Islamic heritage. He formed the Republic of Turkey in 1923 and abolished the Islamic justice system and adopted western justice and law methods. He made it law that women could wear their own choice of clothing (that’s why the headscarf is not obligated). He introduced the Latin alphabet (before that the Turkish language was written in Arabic) and helped a whole country to learn it. I think I don’t need to explain why he is called ‘The father of all Turks’ and why his statue and portrait can be found everywhere in Turkey, nearly as much as the Turkish flag!

I think I like this man too!

We were also pleasantly surprised how open-minded most Turks are. They are so welcoming towards strangers! Okay, I’ve heard they love to sell you their merchandise but the people we’ve met were just genuinely kind and friendly without expecting anything in return! The first night Niko and I grabbed a bite in a little local restaurant. We’ve had lahmacun (we call it a Turkish pizza) and ayran (a typical Turkish yogurt drink) for only €2 each! The owner of the restaurant loved to hear us practice our Turkish with him. He offered us some free tea and even gave us a loaf of bread when we said goodbye! The next morning we went to a little coffee shop with internet (so I could send my mum a text we arrived safely in Turkey). The waitress was very friendly and happy to practice her English with us. She even went to get her mother from the kitchen to introduce us to her. Again we got offered free tea and her mother gave us a big bag full of little cakes for the road. We had not even been 24 hours in Turkey and we were already overwhelmed with gifts and tea!

Lahmacun aka Turkish pizza!

And then comes the hitchhiking part. The very first time I felt a bit out of my comfort zone. It was the first time since the beginning of our travels. We’ve read about hitchhiking in Turkey but we know that every experience is different and that we had to find out for ourselves. And so far, we can only say that hitchhiking in Turkey is safe, easy and fun! The people are incredibly kind. Our first driver invited us for lunch and tea (is it possible to get a ‘tea belly’ instead of a ‘beer belly’?). We had drivers getting out of their way to drop us off in a good place to continue hitchhiking and one even gave us his umbrella when it was pouring down with rain! Remember what I wrote about Philotimo in Greece? Turks also have this attitude towards life!!

Our first impressions of Turkey? It is not dangerous here! It is a beautiful and enriching country with many ancient traditions and historical sites to discover, an unbelievably friendly culture and very tasty food!

Our travels in Turkey have only started but we are already in love! We feel safe and welcome and can’t wait to explore more of this interesting country!

İstanbul ülkeyi çökertecek, kalkınmaya engel noktaya ulaştı

Doğan Kuban - Eylül 2016

Çelişik gibi görünen bu söz, İstanbul’un bir çok alanlarda örnek ve öncü olduğunu yadsımak için değildir. İstanbul’un başını alıp gitmesi, ülkeye yayılması gereken çağdaş davranışların, teknolojinin önünü kesiyor. Halkı ve işverenleri kendine çekip, çağdaş etkinlikleri inhisarına alıyor.

İstanbul ulaştığı megalopolis boyutlarıyla, ülkenin vücudunun taşıyamayacağı bir koca kafa haline dönüşen, ekonomik etkinliğin yurt yüzüne dengeli yayılmasına engel olan ve Anadolu halkının topraklarını terk ederek ülke tarımını dış dünya pazarına dönmeğe zorlayan, ve sonuçta uluslararası sermayenin aşağı düzeyde bir ortağı olarak fakir halkı tüketici olmaya teşvik eden, giderek Türkiye’nin sömürülen bir topluma dönüşmesine neden olacak bir emme basma mekanizması olarak çalışmaktadır.

Bu kent her zaman bir çekim merkezi olacaktır. Fakat ülkeyi ekonomik olarak çökertmesine olanak vermemek gerekir. Günümüzde o sınıra ulaştık.

Dünyanın dengesini bozan pek çok neden var. Fakat temel neden artan nüfustur. Toplumlar arasında bilim, teknoloji ve uygarlık farkları ne olursa olsun, dünya nüfusunun sürekli artması dünyanın önündeki en büyük tehlikedir.

Bunu izleyen bir de küresel iklim değişikliği var. Dünyanın nüfusu 1800’de bir milyardan, 215 yılda sekiz milyara ulaştı. Üretimin yıllık artışı bağlamında dünyanın zengin kapitalist şirketlerinin söylemi ulusal gelirleri artamayan fakir ülkeler için içi boş bir propagandadır. Türkiye’nin kişi başına geliri aşağı düşüyor.

Bugün 1800’deki dünya nüfusu kadar aç var 

Nüfus artışının göstergesi işsiz ve açların, nüfusu kalabalık ülkelerde, büyük kentlere göçüdür. Bunun sanayinin gelişmesiyle ilgili olduğu bir yalandır. 19. Yüzyılda doğruydu. İşsiz ve topraksız Halkın Hindistan’da, Güney Amerika’da, Afrika’da büyük kentlere üşüşmesi açlıktan, sanayileşmeden değil. Çin’de de büyük kent sayısının çok oluşu sanayileşme ile birlikte, ülkenin olağanüstü nüfus yoğunluğundan.

Fakat Türkiye’de kente göç sanayileşme geliştiği için değil, yapılaşma (inşaat) üretimin en büyük parçası olduğu ve ülke yeteri kadar sanayileşmediği için oldu. ‘Her şeyi yapan inşaat işçisi’ hala ekmeğini malzeme taşıyarak yapıyor. 1980’den sonra kent nüfusu %70’i geçti. Köyler boşaldı. Tarlalar toprak oldu. Geleneksel Türk tarımı çöktü.

Dünyada nüfusu 20 milyona ulaşmış bir kentin sağlıklı yaşamını gerçekleştirebilen bir planlama yöntemi henüz keşfedilmedi. Batının en kalabalık kentleri olan Londra, New York, Paris’in nüfusları bugün İstanbul’dan az. İstanbul’un nüfusu 1950’deki bir milyonun 17-20 katı. İşgal ettiği alan 500.000 nüfuslu İmparatorluk başkentinin 250 katından fazla.

Megalopolis: fakir üste hastalığı

Megalopolis hastalığı sınırsız kapitalizmle nüfus artışının karıştığı, çaresiz bir ‘hipertrofi’ olarak çok vurgulanan fakat çare bulunamayan bir fakir ülke hastalığıdır. Ülke ekonomisinde yarattığı dengesizlik yanında, toplumun en zengin katlarıyla en fakir katlarını yan yana getirdiği için toplumsal ayrışmanın da mekanıdır. Yaşam olanakları birbirlerinin zıddı olan insanlar birlikte yaşamasalar bile birbirleriyle dirsek teması içindedirler.

Bu, fakir sınıfları iki türlü bilinçlendiriyor: Kentsel çevre, ulaşamadıkları zenginliğin görüntüsüdür. Öte yandan yaşadıkları çağın olanaklarını, yüzeysel olsa da, onlara gösteriyor ve öğretiyor. Bu öğrenme tüketme eğilimini arttırıyor ve kapitalizmin işine geliyor.

Fakat sınıfsal ayrışımın altını çizerek zengin sınıfları bu çelişkileri saklamak için bir sürü yalan icat etmeğe zorluyor. Bu durum onların statülerini korumalarına yardım belki yardım ediyor, fakat giderek toplumun ahlak dokusunu bozuyor.

Ahlaksız ve dengesiz toplum

Toplumsal hipertrofinin sonucu, ahlaksız ve dengesiztoplumdur. Bu dünyanın her yanında aynıdır. Dünyanın büyük kentleri toplumları kanatan yaralardır. Kuşkusuz Lagash ya da Karaçi ile Paris aynı değil.

Paris her zaman büyük olan ve örgütlenmesi yüzyılları bulan bir dünya kenti. Diğerleri, kendi çıkardıkları toz duman arasında boğulan aglomeralar. Çünkü kaşla göz arasında büyüyüverdiler. İstanbul da bu sonunculardandır. Kentin sadece 2000 hektarı 550.000 hektar içinde (yani 225’de biri) tarihi bazı kalıntılar içeriyor. Bir de her gün bozulan eşsiz bir doğal yapısı var.

Bu dev kentlerde Batılı gelişmiş kentlerden herhangi bir yöntem ithal edilemez. Bu, maymuna inci kolye takmağa benzer. Kaldı ki bu büyük aglomeralar fiziksel planlama ile düzenlenecek yerleşmeler değildir. Zaten bu büyüklükte planlamanın birkaç yıl içinde gerçekleşmesi de ekonomik olarak olanaksızdır. İstanbul’da yapılan tıkanan bir dev su şebekesinin ara sıra birkaç borusunu temizlemek ya da değiştirmek gibidir.

Bazen yüz kilometrede birkaç yüz metrelik çiçekli pasajlar olur. Bu, çölde saksıda çiçek anlamına gelir. Yine de İstanbul’da yapılan akıl almaz çirkinlikler yanında çiçek bir ferahlama oluyor. Fakat bunu çiçekleri düz duvarlara yerleştirme yöntemi ile uygulamak evlere şenlik bir uygulamadır. Kargaşanın büyüklüğüne işaret eder.

İstanbul planlanabilir mi?

Bu kentler, bir yandan sınırsız bir spekülasyonun doymak bilmez iştihasına sunulmuşken planlanamaz. Tek çare halkın planlı olarak yurt yüzeyine yeni yaratılacak sanayi merkezlerine, zaman içinde yerleştirilmesi ve ülkenin ekonomik dengesizliğinin önüne geçilmesidir. Spekülasyonu engelleyemesek de, kontrol edilebilir büyüklükte yerleşmelere transfer ülke ekonomisinin giderek çökmesine engel olabilir.

Büyük kent, insanoğlunun bütün tarihinde kendi yaratıp kontrol edemediği en büyük deformasyondur. İnsanoğlunun yaşamını karartan bütün kötü insan davranışlarını, pek çoğunu suç diye tanımladığımız kişisel ve grupsal etkinliklerin en kolay oluştuğu ortamdır.

Uygarlık adına yaratılan bütün olgu ve araçlar büyük kentlerin bütün bu kötülükleri üretmesine engel olamaz. Bu iyi-kötü çekişmesinin kentin ortalama fizyonomisindeki verileri o toplumun uygarlık düzeyini açıklar. Her türlü suç, cinayet, hırsızlık, arsa ve yapı spekülasyonu, kuralsız davranışlar, eğitim, ulaşım, sanat etkinlikleri, müzeler, planlama, kent estetiği, yol, kaldırım, kentsel işlevler yeşil alan, konut, adalet, güven, sağlık, temizlik ve daha pek çok alan kent için bir yaşamsal kalite standardı tanımlarlar.

Bu standart genelde küçük kentlerde yüksek, büyük kentlerde düşüktür. Berlin ya da Amsterdam’da Karaçi, Kahire ya da İstanbul’la karşılaştırılmayacak kadar yüksektir. İstanbul gibi yarım yüzyılda kontrolsüz bir büyüme gösteren kentlerde örneğin Sao Paolo ya da Lagash’da çağdaş yaşamın en büyük kargaşa ve dramları yaşanır.

Yaşam kırılgandır. İnsanların geleceğe güvenleri azdır. Onun için megalopolisler uygarlığın ortadan kaldırmağa çalıştığı bütün kötülükleri içerirler. Büyüklükleri oranında suç yuvalarıdır.

İstanbul’u hiçbir planlama boyutu, estetik ve insan davranışı ile Viyana, Berlin, Stockholm ile karşılaştırmak olası değildir.

Çok kez vurguladığım gibi, 80 milyon nüfuslu Almanya’nın en büyük kenti ve başkenti Berlin’in nüfusu 4 milyondan azdır.

Anadolu’ya yeniden yerleşmemiz gerek!