ICD-10 Watch

ICD-10 Timeline: How to take advantage of the delay

Posted on Wed, Apr 18, 2012 by Carl Natale 

 It's not hard to imagine that delaying ICD-10 implementation for a year could help any healthcare organization. As long as they take the time to get it right instead of procrastinating.

One of the ways to do that is through clinical documentation improvement (CDI). It will reap rewards before the ICD-10 deadline.
It also may be a good time to look at computer assisted computing (CAC).
That idea was advanced Monday at American Health Information Management Association's (AHIMA) 2012 ICD-10 Summit by Keith Olenik, ICD-10 project manager at Cook County Health and Hospitals System in Illinois. He was part of a panel discussing the ICD-10 transition. Olenik brought up how medical coder productivity is expected to drop because of ICD-10 implementation. He suggested CAC and CDI initiatives as ways to boost productivity before it takes a hit.
That may be a lot to take on for many healthcare information technology (HIT) departments - especially if the ICD-10 implementation deadline is Oct. 1, 2013. But a year delay may give them the time to take on such projects.
[ICD10 Watch Poll: Does the one-year extension of ICD-10 implementation give you enough time to comply?]
There are other ways to take advantage of the delay.
Josh Gray, managing director, The Advisory Board Company, lists five steps that healthcare providers can take to get ICD-10 implementation right:

1.  "Maintain momentum"

2.  "Improve revenue cycle operations to generate a cash buffer"

3.  "Recalibrate ICD-10 work plans"

4.  "Pursue strategic clinical documentation improvement"

5.  "Quantify overall service line impacts"

Basically there are three options to get any project done:

1.  Fast

2.  Cheap

3.  Good

You can only pick two of the three. Now that the healthcare industry has an extra year, fast doesn't have to be one of the options.

Forbes: Obamacare Billionaire: What One Entrepreneur's Rise Says About The Future Of Medicine

“It is only the ignorant who despise education.” - Publilius Syrus, Latin Poet, 43-85 AD

An article in Forbes appeared today (4/18/12) entitled "Obamacare Billionaire: What One Entrepreneur's Rise Says About The Future Of Medicine" by Matthew Herper.

The article is largely a hagiography of Cerner founder Neal Patterson:

North Kansas City is an unlikely place to launch a revolution in American health care. Yet here, amid the dilapidated grain elevators, fast food joints and vast green plains, the dream of using computers to keep you alive at a reasonable cost is battling onward. In a bunkerlike building built to withstand a direct hit by a category five tornado, 22,000 servers handle 150 million health care transactions a day, roughly one-third of the patient data for the entire U.S. Records of your blood pressure, cholesterol, lab test results, that gallbladder surgery last year—and how much you paid for it—may sit there right now. Armed guards stand watch.

This is a data center at the headquarters of Cerner, the world’s largest stand-alone maker of health IT systems—and company number 1,621 on FORBES’ Global 2000 list—where the blood-and-guts realities of medicine meet the ­sterile speed and exactitude of the computer revolution.

Omitted are some pertinent negative accounts, such as Cerner's role in the failed £12.7bn ($20bn U.S.) National Programme for IT in the NHS (NPfIT), as described here.

Patterson is quoted with the standard industry bellicose grandiosity and hysterics about computers "revolutionizing" (as opposed to facilitating) medicine:

... In 1999 a report from the prestigious Institute of Medicine gave Patterson hope that the rest of medicine was ready to follow in Mayo’s footsteps. Titled “To Err Is Human,” the report detailed how between 44,000 and 98,000 people die every year in hospitals from preventable mistakes, like getting the wrong medicine or the wrong dose of the right one. The ­report specifically prescribed better computer systems as a way to prevent these deadly mistakes. Patterson cites that study as the moment when health IT entered the mainstream. But it was still slow going, and that drove him nuts. His customers at that time were more worried about the Y2K bug than they were about revolutionizing health care.

Him and other HIT CEO's uttering the "revolution" line were at a Microsoft Healthcare Users Group meeting CA. 1997 and attended largely by IT technicians. When a question raised to those in the room how many had healthcare experience or had even read the Merck Manual, few hands went up. The CEO's could not then satisfactorily explain how medicine would be "revolutionized" by such a crowd. (One of those CEO's, of erstwhile HIT vendor HBOC, was later found to be seriously cooking the books after acquisition by McKesson. See "Former McKesson HBOC Chairman Convicted of Securities Fraud; Defrauded Investors Lost in Excess of $8 Billion" at FBI.gov. Some revolution...)

Unfortunately, most medical errors have little to do with documentation, either paper or electronic. The latter, however, has introduced many new errors modes and other social-technical problems, permitted massive security breaches (it's very hard to haul away 10,000 paper charts without being noticed) and opportunities for medical records evidence spoliation simply not possible with paper.

There are a few Ddulite-ish quotes from Eric Topol and David Bates in an article with a clear tone of exalting health IT.

I am quoted in the Forbes article in about the only comment critical of health IT, and the only comment concerning the ethics of human subjects experimentation conducted with this technology, as it exists in 2012:

... the Hippocratic oath says nothing about breaking eggs to make omelets. “We’re kind of headed in the wrong direction,” says Scot Silverstein, a health IT expert at Drexel University who believes that the current systems are too prone to randomly losing data [I had cited this study - ed.] and complicating doctors’ lives.

The "eggs that get broken", as in a well known old nursery rhyme from the early 1800's, cannot be reassembled. Those injured or killed in the unregulated, thoughtless, cavalier journey to some mystical medical cybernetic utopia deserve justice, and the eggheads responsible for their harms have earned the privilege of explaining themselves in the courtroom and being properly penalized where appropriate.

The future of medicine - if it is to not become a nightmare ignoring the lessons of history, repeating the mistakes of the past - belongs to those willing to take an ethical stand in defense of medicine's core values, and in defense of patients.

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Cocuk Bayraminiz Kutlu Olsun

Mustafa Kemal Atatürk’ün, çocuklara olan sevgisi ve çocuklara duyduğu güven ile ilgili en güzel anılar...


TBMM’nin açılış günü olan 23 Nisan’ı Türk çocuklarına armağan eden Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün, çocuklara olan sevgisi ve çocuklara duyduğu güven ile ilgili en güzel anılar...
Çankaya’da gezi ve çocuklarla sohbet...
İki kardeş okul dönüşü annelerinden izin alarak sık sık Atatürk’ün köşkünün etrafında gezinip dururlarmış.
Öğretmeni Ayşe’ye o gün yurdumuzun düşmanlardan kurtarılması için Ata’nın emrinde milletçe nasıl çok çalışıldığını anlatmıştır. İçinde bulunduğumuz ortamın nasıl meydana getirildiğini öğrenen Ayşe, kardeşi İsmet’i de alarak her zaman olduğu gibi belki Atatürk’ü görürüz diye köşkün etrafında gezip dururlar.
Tesadüf aynı gün, yaveri ve arkadaşlarıyla bir gezinti yapan Atatürk, Ayşe ile kardeşinin köşkü seyrettiklerini görünce yanlarına yaklaştı.
- Adın ne senin yavrum.
- Ayşe.
- Senin adın ne yavrum.
Ayşe’nin kardeşi hemen cevap verdi.
- İsmet.
- Niçin burada dolaşıyorsunuz?
- Sizi görmek istedik efendim.
- Peki ben kimim? Beni niçin görmek istediniz?
İki kardeş bir ağızdan
Gazi Mustafa Kemal Paşasınız.
Atatürk ve yanındakiler gülümsediler.
- Benzettiniz çocuklar ben gazi değilim.
Yine iki kardeş bir ağızdan
- Siz Gazisiniz.
- Peki nereden bildiniz?
Çocuklar aynı ağızdan gür bir sesle,
Çünkü size hiç kimse benzemez.
- Ayşe sen okuyor musun?
- Evet beşinci sınıftayım.
- İsmet sen kaçıncı sınıftasın?
- Üçüncü sınıftayım.
- Ayşe sen ne olmak istiyorsun?
- Öğretmen olmak istiyorum efendim. Öğretmenler yurtlarına yararlı insanlardır. Biz her şeyi öğretmenden öğreniriz. Sizi de öğretmenimiz tanıttı.
- Evet yavrum, biz her şeyimizi öğretmenlere borçluyuz. Beni de öğretmenim Gazi yaptı. Peki İsmet sen ne olmak istiyorsun?
- Asker olacağım. Çünkü sizi çok seviyorum. Yurduma saldıran düşmanın kafasını kıracağım.
Atatürk iki kardeşi bağrına bastı sevdi ve okşadı.
- Aferin çocuklar.
Yanındaki arkadaşlarına dönerek:
- Evet! Milletin bağrından tertemiz bir nesil yetişiyor. Eserimizi bunlara gözümüz arkada kalmadan bırakabileceğiz. Şimdi çok huzurluyum! derken gözleri yaşardı.
***
Atatürk’ün çocuk sevgisi ile ilgili bir anısı
Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Bende sizin.
Atatürk bir okula gitmişti. Her zaman olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardı. Hepsi sevinç içinde onu alkışlıyordu. Yalnız küçük bir çocuk bir kenara çekilmiş, ilgisiz gibi duruyordu. Bu durum Atatürk’ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:
- Çocuğum, neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın?
Çocuk:
- Bir şeyim yok efendim.
Çocuk arkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizlice sildi.
Atatürk:
- Niçin ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum.
Küçük çocuk, o vakit yaşlı gözlerini Atatürk’e çevirdi:
- Atam, seni böyle yakından görmek isterdik. Geldin, gördük, sevindik. Ama artık sıramızı savdık. Bir daha seni ne zaman göreceğiz? Ona ağlıyorum. Atatürk oradaki çocuklara baktı:
- Beni ne zaman görmek isterseniz aynaya bakın. Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Bende sizin.
***
İşte benim kuşaklarım.
Atatürk bir gün çocuk balosuna gider. Ortalıkta bir şaşkınlık havası doğar. Küçük bir çocuk salonun orta yerinde kalır. Bu yavru hayranlıkla bir süre Atatürk’e baktıktan sonra: “Atatürk’üm, seni öpmek istiyorum” der. Ortalığa bir sessizlik dalgası yayılır. Bu derin sessizliği Atatürk’ün sesi bozar “Öyleyse, gel öp” der. Çocuk koşarak Atatürk’ün boynuna sarılır. O sırada diğer çocuklar da: “Biz de.. Biz de..” diye bağırırlar. Böylece tüm çocuklar Ata’yı doya doya öperler. Bu görüntü çoğu kişiyi ağlatır. Büyük Atatürk’te ağlar. Evet, Türk çocuklarının bu engin sevgisi için ağlar. Hem de sevinç gözyaşlarını dökerek. O gün çevresindekilere övünçle: “İşte benim kuşaklarım” der.